Ο προστάτης είναι ένας αδένας που ευρίσκεται έμπροσθεν της ουροδόχου κύστης.

Ο προστάτης αποτελεί για τον άνδρα τον κύριο μηχανισμό συγκράτησης των ούρων. Αυτή επιτυγχάνεται με τον έσω σφικτήρα που βρίσκεται στον αυχένα της ουροδόχου κύστης και τον έξω αριστερά ο οποίος ευρίσκεται ακριβώς μετά την κορυφή του προστάτη, στο πυελικό έδαφος.

Ο προστάτης παρουσιάζει δύο παθολογικές καταστάσεις που μπορούν σαν επιπλοκή των χειρουργικών επεμβάσεων για την αντιμετώπιση τους να προκαλέσουν ακράτεια ούρων:

Την καλοήθη υπερπλασία και τον καρκίνο.

Η καλοήθης υπερπλασία είναι η διόγκωση του προστάτη αδένα που προκαλείται συνήθως στη μέση ηλικία και που μπορεί να οφείλεται σε ορμονολογικούς, γενετικούς και διατροφικούς παράγοντες και η οποία προκαλεί στα προχωρημένα στάδια της νόσου, απόφραξη  στην ομαλή ροή και αποβολή ούρων –κοινώς, στην ακράτεια.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη βασίζεται σε φαρμακευτική αγωγή με φάρμακα που μειώνουν το μέγεθος (τους αναστολείς της Α-ρεδουκτάσης) και σε φάρμακα που χαλαρώνουν τον μυϊκό σπασμό στον αυχένα της ουροδόχου κύστης (τους α-αναστολείς).

Σε προχωρημένα στάδια η πάθηση αντιμετωπίζεται χειρουργικά είτε με ανοικτή χειρουργική επέμβαση-την διακυστική προστατεκτομή-ενώ πιο διαδεδομένη είναι η διουρηθρική προστατεκτομή που μπορεί να γίνει και με τη χρήση ενός είδους Laser (TURIS).

Με αυτή την τεχνική οι μέρες νοσηλείας μειώνονται σημαντικά η διεγχειριτική και μετεγχειριτική αιμορραγία είναι λιγότερη και γενικά η ταλαιπωρία του ασθενούς είναι ελάχιστη.

Όσον αφορά στον καρκίνο του προστάτη, η θεραπευτική προσέγγιση είναι διαφορετική, αναλόγως του σταδίου της Νόσου, της ηλικίας του ασθενούς και των συνυπαρχόντων νοσηρών καταστάσεων.

Η χειρουργική αντιμετώπιση είτε σαν κλασική χειρουργική επέμβαση είτε με τεχνικές λαπαροσκοπικής χειρουργικής και με τη βοήθεια ρομπότ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας στα πρώιμα στάδια της νόσου.

Σοβαρό πρόβλημα μετά από επεμβάσεις στον προστάτη αδένα είναι η ακράτεια ούρων που είναι της τάξεως του 2% στις επεμβάσεις για καλοήθη νόσο και που μπορεί να φτάσει στο 10-15% στις επεμβάσεις ριζικής προστατεκτομής για καρκινική νόσο.

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο ακράτειας ούρων μετά προστατεκτομή είναι η διάτρηση της προσταϊκής κάψας κατά τη διάρκεια της διουρηθρικής προστατεκτομής, η συνύπαρξη νευρομυϊκών ασθενειών που μπορούν να επηρεάζουν την σύσπαση και τον τόνο του έξω σφικτήρα, ο αλκοολισμός και τέλος η διαβητική νευροπάθεια.

Με την ευγενική συμβολή του Χειρουργού Ουρολόγου – Ανδρολόγου Ασβέστη Χαράλαμπου Π.